Polska pn-wsch- powrót

Obóz Stutthof, służył przede wszystkim eksterminacji najbardziej świadomego i patriotycznie nastawionego społeczeństwa polskiego, głownie inteligencji z terenu Gdańska i Pomorza. Od 1942 r. napływały transporty Polaków, kierowane nie tylko przez jednostki policji z terenu okręgu Gdańsk - Prusy Zachodnie, ale i z innych regionów okupowanego kraju. W tym czasie Stutthof zaczął stawać się obozem międzynarodowym, ponieważ osadzano w nim coraz liczniejsze grupy więźniów innych narodowości. W czerwcu 1944 r. włączono go do realizacji „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej" (Endloesung), nabrał więc charakteru obozu masowej zagłady. W ciągu ponad 5 lat istnienia Stutthof rozrósł od obozu obejmującego 12 ha powierzchni i mieszczącego jednorazowo ok. 3500 więźniów (1940 r.) do 120 ha i 57 000 więźniów (1944 r.). Miał łącznie 39 podobozów. Stutthof był miejscem osadzenia 110 000 osób: mężczyzn, kobiet i dzieci, obywateli 25 krajów, reprezentujących ponad 25 narodowości. Szacuje się, że 65 tysięcy spośród osadzonych zginęło w obozie, jego podobozach lub w czasie marszów ewakuacyjnych.